Rozdział 6 - Zazdrość

Rozdział dedykowany wszystkim, którzy czytają mojego bloga. Dzięki Wam moje serduszko jest bardzo szczęśliwe <3

Wybraniec umówił się z Ronem i Hermioną na błonia. W przerwie między skończonymi lekcjami a spotkaniem z przyjaciółmi chciał pogadać z Ginny. Uważał, że trochę zaniedbał z nią przyjaźń, a tego nie chciał. Doskonale wiedział, iż Miona podoba się Ronowi. Natomiast jego przyjaciel wiedział, że jego siostra podoba się Harry'emu. Gdy nie znalazł Rudej w Pokoju Wspólnym ani na błoniach ani w bibliotece ani na boisku do Quidditch'a, postanowił iść do Pokoju Życzeń. Nie spodziewał się jak to się może skończyć.

Kiedy mijał ostatni zakręt, spostrzegł Gin z Blaise'm. Nie mógł uwierzyć własnym oczom. Szli, przytuleni do siebie z wielkimi uśmiechami na twarzy i kierowali się właśnie do Pokoju Życzeń. Wybraniec schował się za posągiem i uważnie ich obserwował. Jak weszli, rzucił na siebie zaklęcia kameleona i podszedł pod ścianę. Przeszedł obok niej trzy razy w myślach powtarzając: "Tam, gdzie jest Ginny z Blaise'm." Za trzecim razem pojawiły się drzwi i Harry po cichutku wszedł do środka. Pokój Życzeń był w kolorze czerwieni czyli miłości. Na ścianach oświetlone były serca. "Ten pokój wygląda jakby dziś były Walentynki" - pomyślał z obrzydzeniem Wybraniec. Znajdował się tu również duży kominek, wygodna kanapa i dwa, duże kufle Kremowego Piwa. Na kanapie siedzieli, to znaczy leżeli na sobie Zabini i panna Weasley i się całowali. Harry nie wytrzymał, zdjął z siebie zaklęcie i zaczął krzyczeć.

-Ginny!! Co ty do jasnej cholery wyrabiasz?! Z Zabinim? Ślizgonem? Z przyjacielem tej Fretki? - Harry z kolejnym słowem mówił bardziej zrozpaczonym głosem. Był załamany.

-Harry! Ja... my.... Blaise i ja.

-Daruj sobie! - krzyknął Harry. - Jesteś nikim. Jak mogłem być tak ślepy. Myślałem, że zaniedbałem naszą przyjaźń, a ty zabawiasz się z tym idiotą. Merlinie, jaki ja byłem głupi.

-Harry, proszę. Zrozum mnie. - Ginny miała łzy w oczach i jej głos powoli się łamał. Jednak Wybraniec był nieugięty. Ruda go zraniła, złamała mu serce i nie potrafił na nią spojrzeć, więc nie widział łez, które z każda chwilą spływały coraz szybciej po jej policzkach. Blaise nie mógł patrzeć jak jego oficjalna dziewczyna, którą dzisiaj została płacze z takiego powodu.

-Wynoś się stąd Potter!

-Nie mów co mam robić Zabini. Ciekawe co powie Malfoy jak się dowie, co wyrabiasz po kątach. To znaczy z kim.

-Nie wtrącaj się w nie swoje sprawy. Dobrze ci radzę. A teraz wypad.

-Wyjdę, ale nie myślcie sobie, że to koniec. Harry obrócił się na pięcie i wyszedł, a Ginny mocno wtuliła się w tors Diabła, płacząc i cicho szlochając. Choć na ogół jest twardą dziewczyną, słowa które wypowiedział Harry, bardzo ją zabolały. W końcu był jej przyjacielem, traktowała go jak brata. Wybraniec zły i zdruzgotany kierował się na błonia by spotkać się z przyjaciółmi i opowiedzieć im co się stało. W drodze doszedł do wniosku, że Hermiona musiała wiedzieć coś wcześniej, bo przecież z Gin mówiły sobie o wszystkim. "Jak ona mogła o tym wiedzieć i nam nie powiedzieć?" - Harry był w jeszcze głębszym dołku. Kiedy wreszcie wyszedł na błonia, zobaczył dwójkę uśmiechniętych przyjaciół pod drzewem. Czym prędzej tam pobiegł i rzucił się na Mionę.

-Dlaczego?! Dlaczego nic nam nie powiedziałaś?! - krzyczał Wybraniec, szarpiąc Hermionę. Ta przestraszona, zdezorientowana i zaniepokojona zachowaniem przyjaciela nie wiedziała co ma zrobić. Ron też nie wiedział jak ma się w tej sytuacji zachować , ale próbował uspokoić Harry'ego i odciągnąć go od dziewczyny, którą kochał, choć ona tego nie wiedziała.

-Harry! To boli! Co ty robisz? Ała..... - Hermiona prosiła Wybrańca, żeby ten przestał ją szarpać. Niestety, Harry wpadł w szał i nawet Ron nie mógł go powstrzymać. Dopiero gdy spojrzał na twarz swojej przyjaciółki i zobaczył, że jest ona mokra od łez i kolejne spływają po jej twarzy, zrozumiał co tak naprawdę robi. Szybko przestał i zaczął przepraszać Mionę, podczas gdy Ron uspokajał łkającą przyjaciółkę.

-Co w ciebie wstąpiło stary? - Ron był zdziwiony zachowaniem Harry'ego, ale również był na niego zły. Mógł zrobić Hermione krzywdę.

-Ron... ja. Ja widziałem Ginny... ona

-Coś się jej stało? - zapytała z niepokojem uspokojona już Gryfonka.

-Nie, Miona przepraszam.

-Wybaczam Harry, ale powiedz co cię doprowadziło do takiego stanu.

-Bo ona całowała się z Zabinim. - Wybrańca znowu ogarnęła złość. - Na pewno o tym wiedziałaś. Jak mogłaś nam nie powiedzieć?! Hermiona stała oniemiała tym, co przed chwilą usłyszała z ust przyjaciela. Ron stał i jakby nie docierało do niego to co usłyszał. Nic nie zrobił, tylko stał, choć z każdą chwilą był bardziej czerwony. Wybraniec wiedział, że przyjaciel zaraz wybuchnie.

-To prawda Hermiono? - zapytał przez zaciśnięte zęby Ronald.

-Co? Ja nie miałam o tym pojęcia. Co prawda, Ginny zachowywała się ostatnio bardzo dziwnie, ale nic nie chciała mi powiedzieć. Nie wierzę. Po prostu nie wierzę.

-Czyli ty o niczym nie wiedziałaś? O Miona. Merlinie, tak bardzo cię przepraszam. Przyjaciele nigdy wcześniej nie widzieli Hary'ego tak załamanego i bezradnego. Hermiona bez chwili wahania mocno go przytuliła i cicho mówiła, że nic się nie stało, że nie ma za co jej przepraszać. Ron trzymał przyjaciela za ramię i mówił, że na nich zawsze może polegać. Ronald i Hermi razem obiecali przyjacielowi, że na pewno porozmawiają z Ginny i dowiedzą się co nią kieruje. Wybraniec był bardzo wdzięczny przyjaciołom za to, że mimo wszystko są z nim i go wspierają. Wiedział, że to przyjaźń na wieki, ale nie wiedział, że ich wieczną przyjaźń czeka wiele prób.